Στόχος του Arni είναι να κερδίσει το German Sports Badge

Μια ιδέα γεννήθηκε

«Μπορώ να το κάνω ακόμα;» Αυτή ήταν η ερώτηση που έθεσα στον εαυτό μου όταν σκέφτηκα το παλιό μου German Sports Badge (GSB). Το ένα (και μοναδικό) που κέρδισα όταν ήμουν φοιτητής 6 χρόνια πριν. Όχι πολύ καιρό πριν, μπορεί να πείτε, αλλά έχουν γίνει πολλά από τότε. Στον αριστερό μου αστράγαλο διαγνώστηκα με αρθροπάθεια και οι γιατροί μου μού είπαν να είμαι πολύ προσεκτικός με ορισμένα αθλήματα, ειδικά με το τρέξιμο και με την άρση βαρέων βαρών. Τέλος πάντων… Μια ιδέα γεννήθηκε!

Ας κινητοποιηθούμε

Μην με παρεξηγήσετε. Οι συμβουλές των γιατρών μου ήταν ανέκαθεν πολύ σημαντικές για μένα και πάντοτε θα είναι. Αλλά θυμάμαι και μία πρόταση που διάβασα κάποτε στο πανεπιστήμιο (παρεμπιπτόντως, έχω μεταπτυχιακό (M.Sc) στο Health Promotion): Η αδράνεια είναι κακή, η δραστηριότητα είναι καλή και η υπερφόρτωση είναι κακή. Λοιπόν, ας κινητοποιηθούμε!

Το German Sports Badge

Το GSB είναι ένα βραβείο για την ξεχωριστή φυσική κατάσταση και αποτελείται από τέσσερις κατηγορίες: αντοχή, δύναμη, ταχύτητα και συντονισμός. Σε κάθε κατηγορία υπάρχουν διαφορετικές ασκήσεις, αλλά πρέπει να επιλέξεις και να εκτελέσεις μόνο μία. Στον παρακάτω πίνακα, μπορείτε να δείτε τις απαιτήσεις για μένα (ηλικία: 30).

H Προπόνησή μου

Το πλάνο είναι να προπονούμαι κάθε δεύτερη μέρα, παρόλο που δεν θέλω να ακολουθήσω ένα αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης αλλά να «ακούσω» το σώμα μου. Επίσης, επιλέγω ασκήσεις με χαμηλό κίνδυνο τραυματισμού. Για παράδειγμα, παρόλο που απαιτείται μεγάλη έκρηξη για το GSB (π.χ. για τα άλματα και τις βολές), δεν θέλω να επιβαρύνω πολύ τις αρθρώσεις μου κατά την προετοιμασία και θα αποφύγω τέτοιες ασκήσεις. Αντίθετα, θέλω να εκτελέσω όλες τις ασκήσεις δύναμης αργά και ελεγχόμενα.

Εβδομάδα 1η: Ας ξεκινήσουμε!

Αυτήν την εβδομάδα πήγα δύο φορές στο πάρκο της περιοχής για τρέξιμο και προπονήθηκα στο σπίτι με ασκήσεις δύναμης για όλο το σώμα. Σαφώς, η απόδοσή μου στο τρέξιμο είναι ακόμα πολύ αδύναμη (μετά από 15 λεπτά χρειάστηκα διάλειμμα…), αλλά είμαι σίγουρος ότι θα βελτιωθεί σύντομα.

Επίσης, είναι ακόμα πιο σημαντικό ότι με χαρά μπορώ να σας πω ότι ο αριστερός μου αστράγαλος αντέδρασε πολύ καλά στην προπόνηση. Είχα την αίσθηση μάλιστα ότι ήταν καλύτερα απ’ ότι πριν. Αυτό θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον!

Εβδομάδα 2η: Ποτέ μην κάνεις πίσω!

Όταν με δει κανείς να τρέχω σαν χελώνα, είναι δύσκολο να πιστέψει ότι κάποτε μπορούσα να τρέξω 8 χιλιόμετρα σε λιγότερο από 30 λεπτά. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται να τα παρατήσω! Η αντοχή, η ταχύτητα και η δύναμη θα επανέλθουν αργά αλλά σταδιακά!

Επίσης, ο αστράγαλός μου βελτιώνεται συνεχώς. Μετά το τρέξιμο, φαίνεται σαν κάτι να λειτουργεί εκεί κάτω. Σας ακούγεται περίεργο; Πολύ πιθανό, αλλά είναι η αλήθεια. Είμαι πολύ χαρούμενος που ξεκίνησα το τρέξιμο πάλι!

Άλλο ένα καλό μήνυμα: Έχω προπονήτρια. Την Jasmin, που θέλει να με βοηθήσει στην πρόκλησή μου. Ανυπομονώ να δουλέψουμε μαζί μέσα στις επόμενες εβδομάδες!

Εβδομάδα 3η-6η: Τα πράγματα φαίνεται να συμβαίνουν όταν δεν το περιμένεις καθόλου…

Λοιπόν, αυτό δεν ήταν σίγουρα προγραμματισμένο. Λόγω ασθένειας δεν ήμουν σε θέση να προπονηθώ τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες. Ναι, έχασα πραγματικά ένα ολόκληρο μήνα λόγω μιας σοβαρής λοίμωξης.

Εβδομάδα 7η: Μην τα παρατάς ποτέ!

Ξεκίνησα να προπονούμαι πάλι, προσπαθώ να συντονιστώ και πάλι. Μετά από τέσσερις εβδομάδες στο κρεβάτι, δεν θα είναι εύκολο. Για την ακρίβεια, η τελευταία μου προσπάθεια να τρέξω ήταν ένα δράμα: Μετά από 10 λεπτά τρέξιμο σε αργή ταχύτητα, έπρεπε να σταματήσω λόγω πόνου στο στήθος μου. Θα μπορούσα να έχω αγνοήσει αυτόν τον πόνο, αλλά μετά από λοίμωξη, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Όμως, το να τα παρατήσω δεν αποτελεί επιλογή για μένα, θέλω πολύ αυτό το μετάλλιο!

Εβδομάδα 8η: Ενός κακού, μύρια έπονται

Μερικά ακόμα κακά νέα: Η Jasmin με κάλεσε και μου είπε ότι υποφέρει από ένα γερό κρύωμα και δεν μπορεί να με προπονήσει. Το καταλαβαίνω πλήρως και ελπίζω να συνέλθει σύντομα! Στο μεταξύ, ακολουθώ το δικό μου πλάνο προπονήσεων. Ευτυχώς, ο πόνος στην καρδιά πέρασε εντελώς. Επίσης δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα όταν τρέχω 30 λεπτά με αργή ή μέση ταχύτητα.

Εβδομάδα 9η-10η: Άγχος

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ήταν πολύ αγχωτικές. Η γυναίκα μου κι εγώ σκεφτόμαστε να μετακομίσουμε από την Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία -όπου μένουμε από το 2015- στην Στουτγάρδη στη Γερμανία. Το να συνδυάσω την προπόνηση με την εύρεση ενός νέου αυτοκινήτου, ενός νέου διαμερίσματος και μίας νέας δουλειάς δεν είναι εύκολο, αλλά κατάφερα να βρω λίγο χρόνο και να κάνω μερικές προπονήσεις. Επίσης, το τρέξιμο στο δάσος στη Γερμανία έχει πολύ περισσότερη πλάκα σε σχέση με το πάρκο στην Κωνσταντινούπολη. Απλά αγαπώ τη μυρωδιά της φύσης!

Εβδομάδα 11η: Πίσω στην Τουρκία

Αποφάσισα να επιστρέψω για ακόμα μία φορά στην Τουρκία για τρεις λόγους:

1. Για να περάσω μερικές μέρες με τη σύζυγό μου, η οποία δεν μπορεί να φύγει ακόμα από την Τουρκία

2. Για να επισκεφθώ τα πεθερικά μου ξανά

3. Για να κάνω 30 επιπλέον χιλιόμετρα με το αεροπλάνο στη Γερμανία ☺

Παρόλο που το ταξίδι αυτό που κόστισε πολύτιμο χρόνο κατά τον οποίο δεν μπορούσα να προπονηθώ ιδιαίτερα, άξιζε τον κόπο. Ήταν αδύνατο να τρέξω γιατί υπάρχουν πολλά άγρια (και μερικές φορές επιθετικά) σκυλιά στο χωριό που ζουν τα πεθερικά μου. Μια φορά με κυνηγούσαν και σίγουρα δεν θέλω να επαναλάβω την εμπειρία αυτή. Όμως, καταφέρνω να κάνω μερικά σετ των 4x25 push-ups το πρωί και το απόγευμα. Το GSB είναι πολύ κοντά!

Εβδομάδα 12η: Δύο εβδομάδες έμειναν

Πίσω στη Γερμανία και στις προπονήσεις! Είμαι πολύ χαρούμενος με την πρόοδό μου και πιστεύω ότι θα έχω ένα καλό αποτέλεσμα στο επερχόμενο GSB σε δύο εβδομάδες Πιθανά, αυτές θα είναι οι ασκήσεις μου:

Αρχικά δεν ήθελα να επιλέξω τα σχοινάκια αλλά το άλμα εις μήκος, γιατί ήμουν αρκετά καλός σε αυτό μερικά χρόνια πριν. Ας πούμε πριν 10-15 χρόνια, όταν ακόμα πήγαινα σχολείο… Ωστόσο, το άλμα εις μήκος ίσως δεν είναι κατάλληλο για τον αριστερό μου αστράγαλο, έτσι αγόρασα ένα σχοινάκι. Ακόμα προσπαθώ να βρω τον τρόπο να το χρησιμοποιήσω…

Εβδομάδα 13η : Τελευταία εβδομάδα προπόνησης

Εδώ είμαστε, στην τελευταία εβδομάδα πριν το GSB. Αν είμαι αγχωμένος; Όχι πολύ, για την ακρίβεια νιώθω τέλεια και δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Σήμερα, μία μέρα πριν το GSB, ήθελα να χαλαρώσω και να μην κάνω τίποτα, αλλά είχε 28°C και πολύ ήλιο και δεν μπορούσα να μείνω σπίτι. Έτσι πήρα το ποδήλατό μου και έκανα μια βόλτα στο ποτάμι. Ήταν καταπληκτική ιδέα!

Εβδομάδα 14η: Η ημέρα του German Sports Badge

Επιτέλους, έφτασε η μεγάλη μέρα. Τώρα θα δούμε αν είμαι αρκετά καλός για το GSB. Ξεκινάω με τα σχοινάκια (criss cross) για συντονισμό. 10 επαναλήψεις είναι αρκετές για το χάλκινο, 15 το ασημένιο και 20 για το χρυσό. Συνολικά έχω 3 προσπάθειες, αλλά από την πρώτη κιόλας προσπάθεια κατάφερα να κάνω 21 επαναλήψεις – ΧΡΥΣΟ!

Ας πάμε τώρα στην άσκηση νούμερο 2 – 100 μέτρα τρέξιμο για ταχύτητα. Αλλά αμέσως μόλις ξεκίνησα διαπίστωσα ένα περίεργο πόνο στον αριστερό αστράγαλο και το αριστερό γόνατό μου. Εξαιτίας αυτού, φοβάμαι να χρησιμοποιήσω όλη μου τη δύναμη και φτάνω στην γραμμή τερματισμού σε 0:15:59 – χάλκινο. Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω αυτήν την άσκηση. Θα μπορούσα να κολυμπήσω για 25 μέτρα. Πολύ πιθανό να το κάνω αργότερα…

Προς το παρόν, επιλέγω την άσκηση με το επιτόπιο άλμα εις μήκος για δύναμη. Αν φτάσω τα 1,85 μέτρα -δεν πρέπει να είναι και πολύ δύσκολο- θα πάρω το χάλκινο, το ασημένιο στα 2,10 μέτρα και το χρυσό στα 2,35 μέτρα. Τεντώνω το πάνω μέρος του σώματός μου, λυγίζω τα γόνατά μου και πηδάω με έκρηξη: 2 μέτρα και 38,5 εκατοστά – ΧΡΥΣΟ ξανά!

Τα 3000 μέτρα τρέξιμο ακολουθούν. Εξαιτίας των προβλημάτων που είχα σήμερα με τον αστράγαλο και το γόνατό μου, είμαι κάπως αγχωμένος. Έτσι κάνω τζόκιν για τα πρώτα μέτρα, ζεσταίνω τις αρθρώσεις μου προσεκτικά και διαπιστώνω με χαρά ότι ο πόνος έχει περάσει. Τέλεια, πάμε λοιπόν! Η διαδρομή που έχω διαλέξει είναι 800 μέτρα σε μήκος, έτσι πρέπει να τρέξω τρεις ολόκληρους γύρους και μετά μέχρι το σημάδι των 600 μέτρων. Ευτυχώς, οι αρθρώσεις μου, οι μύες μου και η αναπνοή μου λειτουργούν αρμονικά κατά τη διαδρομή και φτάνω στην γραμμή τερματισμού σε 13:39 λεπτά. Χρυσό για Τρίτη φορά!

Τεχνικά, έχω ολοκληρώσει με το μετάλλιο. Όμως, τώρα θα κολυμπήσω στην εσωτερική πισίνα για άλλη μία άσκηση: τα 25 μέτρα κολύμπι. Θέλω να προσθέσω αυτήν την άσκηση γιατί δεν είμαι πολύ ικανοποιημένος με το χάλκινο στην κατηγορία της ταχύτητας και είναι σχεδόν σίγουρος ότι μπορώ να τα πάω καλύτερα. Στην πισίνα, υπάρχει ένα καλό νέο και ένα κακό. Το καλό νέο είναι ότι η πισίνα δεν έχει πολύ κόσμο. Δυστυχώς, ο υπεύθυνος της πισίνας δεν μπορεί να μετακινήσει το σχοινί που κρέμεται μεταξύ των κολυμβητών και όλων των υπολοίπων – αλλά για 25 μέτρα, θα πρέπει να διασχίσω αυτό το σχοινί! Δεν υπάρχει χρόνος για γκρίνια, ας πάμε στην εξέδρα εκκίνησης! Η κατάδυσή μου είναι αρκετά καλή, όπως το κρόουλ μου, αλλά μετά -όπως το περίμενα- δυσκολεύομαι σ’ αυτό το σχοινί και χάνω πολύτιμο χρόνο. Μετά από 0:19:96 λεπτά, φτάνω την απέναντι μεριά και το ασημένιο μετάλλιο.

Συνολικά, κέρδισα το χρυσό τρεις φορές και μια το ασημένιο, οπότε 11 στους 12 πόντους. Αυτό είναι και πάλι χρυσό! Αν λάβουμε υπόψιν μας όσα συνέβησαν, είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό το αποτέλεσμα και ανυπομονώ για τον δεύτερο γύρο – το ίδιο κι εσύ;;;; ☺☺☺☺

Μέρος 5ο – Επίλογος «Μπορείς ακόμα να τα καταφέρεις;»

Αυτή η ερώτηση πυροδότησε το μικρό μου ταξίδι για το German Sports Badge. Ένα ταξίδι με τα πάνω του και τα κάτω του, με επιτυχίες και αποτυχίες. Στην αρχή, δεν ήμουν σίγουρος πως θα αντιδρούσε ο αστράγαλός μου στην εντατική προπόνηση που σχεδίαζα να κάνω. Οι πολλές επικριτικές φωνές δεν βοήθησαν επίσης καθόλου. Ωστόσο, σύντομα εφόσον ξεκίνησα να προπονούμαι, διαπίστωσα ότι οι σκέψεις μου στην αρχή (η αδράνεια είναι κακή, η δραστηριότητα είναι καλή και η υπερφόρτωση είναι κακή) ήταν αληθινές: Το περίεργο, πολλές φορές πολύ επίπονο αίσθημα πόνου στον αστράγαλό μου δεν εμφανίστηκε σχεδόν καθόλου.

Τέλος πάντων, μην παρεξηγηθώ, δεν βρήκα σαφώς τον τρόπο να θεραπεύσω την αρθροπάθεια. Παρόλο που το τρέξιμο αδιαμφισβήτητα βελτίωσε την κατάσταση στον αστράγαλό μου, έπρεπε να προπονούμαι με προσοχή. Κάθε φορά που προπονούμουν εντατικά (πάνω από 4 φορές την εβδομάδα), ο αστράγαλος και το γόνατό μου άρχιζαν να πονούν – αυτό ήταν πιθανότατα το προσωπικό μου «εμπόδιο».

Συνολικά, είμαι παραπάνω από χαρούμενος και ευγνώμων που συμμετείχα σε αυτήν την πρόκληση του liberate life. Και νομίζω βρήκα την απάντηση που έψαχνα. ☺

Είναι εφικτό να ζεις μια ζωή πέρα από την αιμορροφιλία. 

NP-8810