Στόχος του Erik είναι να ανέβει στο Kebnekaise

Μέσα καλοκαιριού, προετοιμασία και κινητοποίηση

Ιούνιος, καλοκαίρι και ζέστη. Μια εποχή που επιτρέπεται σε εμάς που δεν είμαστε πλέον παιδιά να πηδήξουμε στο νερό. Αυτό το καλοκαίρι σημαίνει πολλά για μένα, γενικά, αλλά και ειδικά, για την έναρξη νέων πραγμάτων, στην εργασία, την άσκηση και την κοινωνικοποίησή μου.

Μέσα καλοκαιριού

Χάρηκα τα μέσα του καλοκαιριού στο ήσυχο Misterhult πάνω σε μία κουβέρτα για πικνικ με μερικά φρούτα και μούρα. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ήταν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της Σουηδίας και χόρευαν κυκλικά, όπως συνηθίζεται. Μέχρι στιγμής ήταν ένα τυπικό σουηδικό καλοκαίρι με ανώτατη θερμοκρασία τους 35 βαθμούς και ελάχιστη τους 11, επομένως δεν υπήρξαν εκπλήξεις :)

Προετοιμασίες για την ανάβαση

Στην πρώτη μου κουβέντα με την Ida συζητήσαμε κυρίως για το πώς θα έπρεπε να οργανώσουμε την εκπαίδευσή μου πριν από την πεζοπορία στο Kebnekaise. Μιλήσαμε για το τρέξιμο και το περπάτημα, για τα μεσοδιαστήματα τόσο σε ανηφόρα όσο και σε κατηφόρα. Τα μεσοδιαστήματα είναι μια μορφή άσκησης που ανέκαθεν εκτιμoύσα, καθώς σου δίνουν πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορείς πραγματικά να πιέσεις τον εαυτό σου στο μέγιστο. Τίποτα δεν απαιτεί περισσότερη ξεκούραση από ένα δύσκολο μεσοδιάστημα. Η εκπαίδευση έχει πάει έτσι κι έτσι, αλλά τουλάχιστον τα κουνούπια με κρατούν σε εγρήγορση στο τρέξιμο. Υπάρχουν πολλά έντομα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τα πιο ενοχλητικά είναι τα "Älg flugor" (είδος μύγας) που δεν θέλεις να σε φτάσουν :)

Ώρα για μετακόμιση

Σύντομα πρέπει να μετακομίσω, μου έμεινε λίγο στοκάρισμα, να λειάνω τους τοίχους και να τοποθετήσω την ταπετσαρία, και έπειτα θα μπορέσω να χαλαρώσω λίγο. Ως σχετικά άπειρος στην ανακαίνιση, έχω ρίξει πολλές κατάρες. Τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλεις και ορισμένα από τα υλικά φαίνεται να έχουν δική τους βούληση. Αρχίζω να νιώθω ότι η ανάβαση πλησιάζει. Αισθάνομαι σε καλή κατάσταση, μένει μόνο να δούμε αν και ο καιρός θα είναι καλός.

Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα! Τελείωσα επιτέλους με την μετακόμιση και την ανακαίνιση του διαμερίσματος, και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι τόσο χάλια.

Τώρα είναι καιρός να επικεντρωθώ περισσότερο στην προετοιμασία, απολαμβάνοντας το ύπαιθρο και πηγαίνοντας για χαλαρό τρέξιμο. Και ίσως αυτό ακριβώς χρειάζομαι. Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις πόσο δύσκολη θα είναι μια πρόκληση μέχρι να την αντιμετωπίσεις. Ούτε μπορείς να ξεκινήσεις κάτι άγνωστο χωρίς τις απαραίτητες «προμήθειες».

Σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή Abisko-Nikkaloukta, περνώντας κοντά στο Kebnekaise προς το τέλος. Προς το παρόν, υπάρχει σχεδόν ίδια ζέστη στα βόρεια και τα νότια, αλλά η Ida προτείνει ζεστά ρούχα και παπούτσια με σταθερό κράτημα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Αρχίζω να αγχώνομαι τώρα - δεν έχει απομείνει πολύς καιρός. Αλλά μέχρι τότε, ελπίζω να απολαμβάνετε όλοι το υπόλοιπο του καλοκαιριού!

Κατέληξα να πάρω το τραίνο ώστε να δω και περιοχές της Σουηδίας που δεν θα μπορούσα να δω διαφορετικά. Αλλά προς το παρόν, τα πράγματα δεν κυλούν και πολύ γρήγορα. Άλλωστε είναι ένα σχετικά μακρύ ταξίδι. Όταν έφτασα, το ορυχείο εμφανίστηκε μπροστά μου, είναι τεράστιο και τόσο εντυπωσιακό. Μέρη της Kiruna μετακινήθηκαν εξαιτίας του.

Πήρα δυνάμεις με λίγο πρωινό. Αργότερα, θα βγούμε έξω για να αγοράσουμε κάποιες απαραίτητες προμήθειες της τελευταίας στιγμής πριν ξεκινήσουμε για το Abisko. Από εκεί θα ξεκινήσει το ταξίδι μας, ανεξάρτητα από το πως θα είναι ο καιρός. Το Kebnekaise είναι μερικές μέρες μακριά. Ίσως δεν γράψω για ένα διάστημα, θα πρέπει να τσεκάρω πόσο καλό σήμα θα έχω. Θα κάνω όμως ότι καλύτερο μπορώ για να βγάλω μερικές υπέροχες φωτογραφίες από τα βουνά της Σουηδίας.

Η Ida μου ευχήθηκε καλή τύχη για ακόμα μία φορά και με ρώτησε αν έχω όλα τα απαραίτητα μαζί μου.

Τα λέμε σύντομα!

Ημέρα 1η

Φτάνουμε στο Abisko με λεωφορείο στις 3:57μμ στις 16 Ιουλίου, αγοράζουμε μία εγγραφή στο STF (the Swedish Tourist Association), ζυγίζουμε τα σακίδιά μας και ξεκινάμε.

Για αρχή, περπατάμε κατά μήκος ενός φαραγγιού όπου το ποτάμι κυλά μπροστά. Συναντάμε μπόλικα κουνούπια που φαίνονται να χαίρονται που μας βλέπουν. Δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιαστήκαμε που βρήκαμε κουνούπια.

Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, το μονοπάτι είναι σχετικά εύκολο στην πεζοπορία και διατηρούμε έτσι σταθερό ρυθμό. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες, σταματάμε σε ένα ενδιάμεσο σημείο (ένα από τα πολλά που υπάρχουν κατά μήκος του μονοπατιού) και συνεχίζουμε να περπατάμε προς το Abiskojaure, που είναι η πρώτη μας στάση. Εδώ στήνουμε σκηνές, κάνουμε μία σάουνα και μπαίνουμε για πρώτη φορά στο κρύο νερό ενός ποταμού.

Ημέρα 2η

Κοιμηθήκαμε σχετικά καλά στην σκηνή. Βρέχει. Ένα ή και περισσότερα πουλιά θεώρησαν μάλλον ότι η σκηνή μας ήταν τουαλέτα. Έτσι, ξεκινήσαμε τη μέρα μας με λίγο καθάρισμα.

Υπάρχει ένα μικρό εξοχικό σπίτι όπου μπορείς να μαγειρέψεις πρωινό και καθαρές τουαλέτες για την πρωινή ρουτίνα. Πακετάρουμε γρήγορα. Η σημερινή πεζοπορία θα είναι περίπου 15 μίλια και είναι το πρώτο κομμάτι της πεζοπορίας όπου το τοπίο του βουνού πραγματικά ξεκινά. Όπως φαίνεται, το μονοπάτι γρήγορα γυρίζει προς τα πάνω και έξω από το Εθνικό Πάρκο του Abisko. Ο καιρός συνεχίζει να είναι υγρός, αλλά μας ξεγελά με μία σύντομη ηλιοφάνεια.

Τώρα μπορούμε να δούμε μακριά όπου υπάρχουν ψηλά βουνά και μεγάλες κοιλάδες. Υπάρχει μια πανέμορφη λίμνη ανατολικά του μονοπατιού και ένα περιβόλι για την εκτροφή ταράνδων στα δυτικά. Ο άνεμος είναι δυνατός, το μονοπάτι έχει πολλές πέτρες και η πεζοπορία γίνεται πιο δύσκολη. Συχνά, συναντάμε χαρούμενους πεζοπόρους, χαιρετιόμαστε και ανταλλάζουμε δύο λόγια.

Αυτό το σκέλος της πεζοπορίας διαρκεί περισσότερο, αλλά επιταχύνω το βήμα μου και φτάνω στο σημείο όπου θα κατασκηνώσουμε γεμάτος ενέργεια και μπροστά από την σύντροφό μου.

Ημέρα 3η

Αφού συναντήσαμε και γνωρίσαμε κόσμο στο Alesjaure, και ανανεώσαμε τις προμήθειές μας, συζητήσαμε για το αν θα προχωρήσουμε για ένα ή δύο σκέλη της διαδρομής. Ίσως είναι η γοητεία του Kebnekaise που σε κάνει να θέλεις να κρατήσεις έναν γρήγορο ρυθμό ή απλώς η πρόκληση να δεις πόσο μακριά μπορείς να περπατήσεις.

Με το βάρος και την πεζοπορία, υπάρχει φθορά. Αλλά τώρα ο καιρός είναι ηλιόλουστος και αισθητά ζεστός. Ένας σχετικά μεγαλύτερος άντρας πλησιάζει με γρήγορο ρυθμό το μονοπάτι. Έχει ξεχάσει το θερμός του και πρέπει τώρα να περπατήσει άλλο ένα χιλιόμετρο. Ατυχία, αλλά συμβαίνει. Το μονοπάτι είναι περιτριγυρισμένο από πράσινο και γεμάτο λουλούδια του βουνού.

Κατευθυνόμαστε προς το ψηλότερο πέρασμα του Kungsleden, το πέρασμα Tjäkta, το οποίο βρίσκεται περίπου στα 1.160 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Μοιάζει συνεχώς και πιο περίεργο όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα. Υπάρχουν τώρα πολλοί βράχοι να περάσουμε, που με δυσκολία βλέπεις το μονοπάτι. Υπάρχουν κομμάτια με χιόνι που πρέπει να περάσουμε. Αλλά θα υπάρξει σύντομα πάλι κατάβαση προς τη Sälka.

Αυτό το σκέλος της διαδρομής είναι δύσκολο για την σύντροφό μου, η οποία τώρα έβγαλε φουσκάλες στα πόδια της, οπότε ίσως κάνουμε μία στάση για ξεκούραση στη Sälka.

Ημέρα 4η

Σήμερα θα ανέβω το Kebnekaise. Το μόνο δύσκολο σημείο ήταν να αποφασίσω ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσω. Οι περισσότερο είχαν επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι και μία διαφορετική στρατηγική και πρόκειται να μάθω σύντομα το γιατί. Αλλάξαμε ελαφρώς τα σχέδιά μας, γιατί η Frida δεν θα μπορέσει να ανέβει στην κορυφή. Έτσι, έπεισα τον εαυτό μου ότι θα περπατήσω τη διαδρομή Sälka - Durings Led - Västra Leden - Kebnekaise - STF Kebnekaise. Δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο.

Αλλά μάλλον έκανα πλάκα στον εαυτό μου. Όταν το Durlings Led μπαίνει στην κοιλάδα, δεν υπάρχει πια μονοπάτι. Υπάρχουν βράχοι και τοιχώματα με κλίση, είναι δύσκολο να περάσει κανείς και κυρίως είναι απαιτητικό για τα πόδια. Έχει βέβαια και τα προτερήματά του. Πέρασα ένα πανέμορφο λιβάδι με λουλούδια στην κοιλάδα. Οι άνθρωποι έχουν κατασκηνώσει εδώ και μου είπαν ότι πρέπει να κάνω το ίδιο.

Αλλά όταν είσαι πεισματάρης…

Συνεχίζω να ανεβαίνω το μονοπάτι με συνεχόμενη θέα, σταματώ για ένα διάλειμμα καφέ και συναντώ έναν Δανό που με συμβουλεύει ότι είναι πολύ μακριά για να περπατήσω, και με μεγάλη διαφορά υψομέτρου.

Καταλήγει να έχει δίκιο ως ένα σημείο. Στο τέλος του Durlings Led, πρέπει να περάσω λίγο χιόνι. Σε κάθε βήμα πέφτω μέσα στην κοφτερή κρούστα του χιονιού και τα πόδια μου βρέχονται όλο και περισσότερο. Υπάρχει τώρα μια απότομη κλίση στο τέλος προς το δυτικό μονοπάτι.

Εφόσον έφτασα, υπάρχει μια απότομη ανάβαση για 400 μέτρα. Υπάρχουν βράχοι και χαλίκια, οπότε πρέπει να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια για να περπατήσεις κανονικά. Είμαι κουρασμένος, υπάρχει ήλιος όλη τη μέρα, και συνειδητοποιώ ότι δεν έφερα καθόλου αλάτι. Αλλά υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να προχωρήσω.

Ο δρόμος προς την κορυφή είναι δύσκολος και αργός, αλλά ευτυχώς συνάντησα και άλλους πεζοπόρους και στο οροπέδιο ένα ζευγάρι Νορβηγών μου προσέφερε λίγη αλατισμένη σούπα. Τώρα μπορώ ξεκάθαρα να διακρίνω την χιονισμένη βουνοκορφή που αποτελεί την νότια πλευρά του Kebnekaise. Ο καιρός είναι ακριβώς όπως τον θέλαμε. Η θέα είναι πολύ όμορφη. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι εκεί ψηλά, και ακόμα και αν είσαι κουρασμένος, νιώθεις ότι πρόκειται για κάτι εύκολο όταν είσαι εκεί.

Μπορείς να κατέβεις την βουνοκορφή, αλλά πρέπει να είσαι προσεκτικός γιατί οι πλαγιές είναι απότομες και δεν μπορείς να χαλαρώσεις. Άλλωστε, είναι μεγάλη η διαδρομή για το STF Kebnekaise. Η διαδρομή Sälka - STF Keb ήταν περίπου 20 μίλια, με μια αύξηση στο υψόμετρο κατά περίπου 1.600 με 1.800 μέτρα (υπάρχει ένα πολύ δύσκολο πέρασμα στο Kaffedalen, με μια νέα απότομη αύξηση υψομέτρου 200 μέτρων στην επιστροφή) καθώς και μια πεζοπορία προς τα κάτω. Νομίζω ότι πήγε καλά. Ήταν δύσκολο και σίγουρα όχι όπως το περίμενα. Νόμιζα ότι θα ήταν ευκολότερο. Το μονοπάτι είναι περισσότερο ένας αγώνας εναντίον βράχων παρά μια εύκολη πεζοπορία.

Αλλά η θέα ήταν απίθανη και εύχομαι όλοι να έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το Kebnekaise κάποια στιγμή.

Είναι πάντοτε κάπως δύσκολο όταν ολοκληρώνεις μία πεζοπορία. Έχεις λίγους πόνους αλλά και κάποια αίσθηση ανακούφισης. Αλλά από εμπειρία, ξέρω ότι κάθε πεζοπορία σου ανοίγει την όρεξη για περισσότερα, θέλεις να επιστρέψεις εκεί έξω, θέλεις να δεις περισσότερα. Υπάρχει κάτι μαγικό στο να στέκεσαι στην κορυφή και να κοιτάζεις κάτω το τοπίο. Για ένα λεπτό, νιώθεις ότι όλα είναι τέλεια στον κόσμο. Ένιωσα ακριβώς έτσι όταν ανέβηκα στο Kebnekaise. Ωστόσο, ήταν πιο εξαντλητικό από ό, τι περίμενα, και με εξέπληξε λίγο. Φυσικά, υπήρχαν ευκολότερα μονοπάτια στο βουνό από αυτό που επέλεξα. Αισθάνομαι αρκετά ικανοποιημένος. Θα επιστρέψω σίγουρα όταν μου δοθεί ξανά η ευκαιρία.

Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να χαλαρώσω. Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο να διαβάσετε την ιστορία μου, σας ευχαριστώ όλους! Σας εύχομαι μια υπέροχη χρονιά.

Είναι εφικτό να ζεις μια ζωή πέρα από την αιμορροφιλία. 

NP-8403